Arzın Merkezine Yolculuk

Olabildiğim kadar uzaktayım kendimden,
Ne nefesim ciğerlerimi sarıyor, ne ellerim hayatı.
Varım...
Varlık nedir?
Yokum...
Aslında yok sandığımız şeyler mi benim ruhum?

Ateşi hissediyorum,
büyüyü
ve tuzlu gözyaşlarının tadını.
Pul olmuş herşeyle birlikte
Uğurladım ardından tüm geleceği
ve umudumu da kaybettim.


Kırık kanatlarımla titreyerek duruyorum şimdi.
İçimde güller açmadı henüz.
Güneş uğramadı iklimime,
ve su bir kristal gibi parlamadı
kıyıya vurmuş son deniz yıldızının üstünde

Gün oldu, tuz oldu yaktı hayaller
Su oldu zaman.
Gün oldu, evrenin tozları uçuştu dört bir yana.
Buz oldu zaman.
Bir pencereden soğuk vururken ağladım
ve göz yaşlarım süzüldü...
arzın merkezine.