Kdz. Ereğli Again

Bir aylık zıpa masajı kürü hüzünlü bir noktaya geldi çünkü Yağızlı günler yarın sona eriyor. Biz dün Ereğli'ye geldik, yarın da döneceğiz. Bol bol fotoğraf çektim ama güneşin batışını kaçırdığım için çok üzüldüm. Güneş çıkmaz böyle yağmurlu havada diye düşünürken eve dönüp camdan baktığımızda güneşin kızıllığı denizin yüzüne düşmüştü. Fabrikanın dumanları arasından görünen bu manzarayı fotoğraflamak yerine sadece izledim. Artık bir sonraki gelişimize kaldı. O zamana Yağız da büyümüş olur birlikte gideriz :)

Zaten hüzünlü bir şekilde bir dahaki görüşümüzde yürümeye başlar, anneanne, dede, teyze falan demeye başlar, bisiklet sürer falan gibi dokunaklı cümleler kuruyoruz. Nasıl dayanacağız biz deyip iç geçiriyoruz. Bu çok kötü oldu. Zaten bloga da bakınca durumu algılamak zor değil, bir aydır yazdığım tüm postlarda ondan bahsetmişim :) Hımm bakalım bundan sonraki seyri nasıl değişecek blogun.