Konusuz!

Sanıyordum ki dersane açılınca yazacak daha çok şey bulurum. Evet gün içinde o kadar çok şey oluyor ki. Bazen o kadar neşeliyken saniyeler içinde yerle bir oluyorum, bunu da kelimelere dökemediğimden yazamıyorum. Öyle garip bir haldeyim ki. Sessiz... ya da ışıksız... karanlık! Belki de pembe notlarla buraya düşülecek kadar kayda değer bulmuyorum bunları. Belki de çok özel. Bilemiyorum.

Çok yoğun bir dalış oldu reel hayatın içine. Geçmiş ve gelecek bugünümün içinde titrek, kaygılı bir ceylan gibi... ve ben ürkek bakışlarla, hayretle ve merakla izliyorum hayatı, insanları... insanlığı! Belki de mevsim değişikliğinden çatladı içim.

Ölerek yaşıyorum beni çok etkiledi. Dün gece uykumda defalarca gözlerimi açıp başka bir zamanda, başka bir boyutta olup olmadığımı kontrol ettim. Huzursuz ve korku dolu bir uykuydu. Bir başka zaman diliminde uyanmak ne korkunç Allahım, uykularımda olup biten şeylerden bile korkuyorum!

Aklıma takıldı da... Zenon ve Xeno ilişkisi var sanki. Xeno 'Uykuda Çocuk Ölümleri'nden. Biri arzın merkezine diğeri zamanın merkezine doğru boyut değiştiren iki insan. İçinde kaybolan ben. Bilmiyorum. Bir süre masal kitapları mı okusam ne yapsam? Sıkıldım galiba.