Karar Vermek Zor

Son yazımda çok zor bir kararın eşiğinde olduğumdan bahsetmiştim. Şimdi bu karara adım adım yaklaşırken içimdeki korku da giderek büyüyor. Bir başka şehirde bir başka iş. Hem de hiç bilmediğim bir iş. Öğretmenliği bu kadar severken, o kadar uzakğa bir başka meslek yapmak için gidilir mi? Bilmiyorum. Şansımı denemek istedim sadece. Bugün uçak biletlerini aldık. Mülakat için gideceğim. Olup olmamasını istediğimden emin değilim. Sadece kaderime gidiyorum. 5 yıl orda kalmayı kabul ederek gidiyorum. Öğretmenlikten yani çok sevdiğim zıpalarımdan vazgeçerek gidiyorum. Olur mu olmaz mı bilmiyorum ama oraya gitmek tüm bunları göze almak demek.

İşin bir başka boyutu da o benimle gelemiyor. Böyle bakınca bir yıl umutla beklediğim, kavuşmak için gün saydığım, özlediğim kişiden uzak 5 yılı da göze aldım. Yıllar sonra arkama baktığımda şöyle de bir fırsat çıkmıştı karşıma ama ben gitmemiştim dememek için gidiyorum. Her şeyin hayırlısı olur inşallah. Çok zormuş. Karar vermek, bir şeyler için çaba harcamak. bir şeyleri göze almaya çalışmak gerçekten çok zormuş.

Bir düzene oturtmaya çalıştığım hayatımı iyice karmaşık bir hale getirdim. O kadar canım sıkkın ki. Nasıl içinden çıkacağım konusunda hiçbir fikrim yok. Öyle işte...

Yazmak istedim sadece. Ne yazdığıma dikkat etmeden içindeki kararsızlığı, korkuyu ve hüzünü kusmak istedim.