Hope

21 gün sonra ilk tatilim, aralıksız çalışıyorum. İnanılmayacak kadar yorgunum. Çok çalışıp, az uyuyorum. Eve gelir gelmez pc başındaki yerimdeyim, gözlerimin bazen patlayacağını hissediyorum ama boş kalsam bile hemen kitap okuyup orda da dikkatimi tek noktada toplamayı beceriyorum.

Aklım çok karışık. Gelip/giden şeyler var. Kimsenin görmediği belki hissetmediği içsel sıkıntılar/sevinçler (vs. vs.) içersinde kayboldum. Şu an olduğum yere çok yabancıyım. Kendimi de kaybediyorum. Birinin gözleri üzerimdeymiş gibi kendimi izliyor ve rahat hareket edemiyorum. Elbette kafamda kurduğum sebepler var. Bir tek ben biliyorum!

Tekerrürünü sattığımın tarihi, dönüp duruyor. Bu sonunu bildiğim, merak da etmediğim aptal hisler, düşler defolup gitmiyor aklımın içinden. Olmuyor. Doğru notaya basamadığımı hissediyorum. Akordum bozuk. Sinirlerim bozuk. Sabrım artık yalama olmuş civataya döndü. Çevir çevir sıkılamıyor artık. 3-5 adım atsam da tutmuyor hiç birşey. Geriye her seferinde daha da. Umut denen şey nasıl bir gıdadır onu algılamaya çalışıyorum. Nelerde bulunur? Eksinliğinde ne gibi sorunlarla karşılaşılır?