İkinci İş: Öğrencilik

Yıllar sonra öğrenci olmanın nostaljik heyecanını yaşıyorum. Sabahları öğretmen, akşamları öğrenci olmak da kafamı karıştırıyor. Dersin işlenişine müdahale etmek geliyor içimden, ayağa kalkıp gezinmek vs. Sonra zıpalarım yok ki diyorum, dersi dinleyip not tutuyorum :D

Sınıf arkadaşlarımın hepsi çok tatlı insanlar. Kasıntı değil hiç kimse, bizim çocuklar kadar olmasa da bir hayli çabuk eridi aradaki buzlar ama isimlerle hitap etme aşamasına gelmedik :D. Kendiminde en iyi derecesini yaptım en kısa sürede insanlara gülümseyerek/ısınarak (yabanıl mı derler benim gibilere) :D Demekki öğretmenlik bana bu anlamda çok şey katmış (özgüven), herkese 'sen' diye hitap ediyorum.

Hoca da çok kafa adam, esprili falan... Bugün mesela zaman nasıl geçti anlamadık. Herkes aynı fikirde bir de. Umarım hep böyle devam eder. Yoksa bu kadar saat gecenin bir yarısı çekilecek şey değil (işkence).

Çok sık yazamıyorum (son yazılarımda da söylediğim gibi), fotoğraf da çekemiyorum. WowTurkey'ciler benden Ankara fotoğrafları bekliyorlar ama pek fırsat bulamıyorum. Yaptığım en kayda değer şey soru yazmak şu sıra, teslim tarihi yaklaştı da... :D (Mart sonu). Artık küçük fırsatları da değerlendirme adına Cuma günü bir buluşu yapmaya karar verdik. Kaçıncı olduğunu bilmediğim "bu defa fotoğraflı" Ankara buluşusu gerçekleşebilir (Bir aksilik çıkmazsa inş.). Panse ve Pink birbirlerini özlemişler ;) Siz en iyisi mi bloglardan gözlerinizi ayırmayınız. :)