Mutlu Yarınlar!

Karlar eridi sayılır, çatılardaki sarkıtlar damla damla akıyor. Dikkat etmek lazım. Bir defa 10cm ile hayatta kalmayı başarmıştım. Bir daha o kadar şanslı olur muyum bilmiyorum. Pırıl pırıl güneşli bir gün, dersaneden çıktım, öğle yemeğini dışardan almak için neşeli bir şekilde yürüyordum. Yaklaşık 1 metrelik bir sarkıttı omzumun 10cm yanına düşen. Herkes bana baktı, buz parçalarının üzerinden hiç birşey olmamış gibi kocaman bir adımla geçtim. Sonra gülümsedim ve "yaşıyorum!" dedim. Aksini düşünmek dahi istemiyorum. :))

Zıpalarla işler yolunda şu sıralar, eğleniyorum. Çevremdeki herkesten daha eğlenceli oldukları kesin. Hele 69... en sevdiğim sınıfım oldu. Hepsi çok tatlı, ders nasıl geçiyor anlamıyoruz. Gülmekten yanaklarımız ağrıyor. Rutinlerimiz var artık, yani kişilerin olaylara verdiği tepkiler tamamen şekillendi. Gülümsüyorum çokça :)) Çocuklar olmasaydı sabahları uyanmanın da anlamı kalmazdı gibime geliyor. Eşşşek zıpaları daha az etüt alsalar daha çok seveceğim hepsini :/

Bloga yeniden eğilmeye karar verdim, belki anlamışsınızdır. :D Bunu da gelip geçen hevesler gibi bırakırsam irademe karşı inancımı kaybedeceğimi düşündüm. Sık sık düşündüm zaten son zamanlarda, benim için sessiz günlerdi. Kitap okumaya da ara verdim. Son kitap beni gerçekten hayal kırıklığına uğrattı. İnsanlara artık şüpheci yaklaşıyorum. Basit bir adammış yazar, neyse acımasız eleştirilerimi kitap yurduna döşedim, burda afişe etmeye değmez, en nihayetinde reklamın iyisi kötüsü olmaz. :P

Allahım yarın lütfen gökyüzü açık olsun, son günlerde griden başka renkler de görmek istiyorum. Hava da 5 derece daha ısınsa süper olur :) Neyse uyumalıyım... Herkese mutlu yarınlar!