Günlükçüğüm

Daha önce söz ettiğim (bir milyonuncu) hastalığım aradan 11 gün geçmesine rağmen iyileşmediği için, hatta geceleri en az 2 saat süren öksürük nöbetleri uyutmama durumuna geldiği için ve tüm bunlardan da ders alamayıp doktor bir arkadaşımın atipik pnömani olabilirsin tanısı ve yoğun baskısı azar boyutuna geldiği için doktora gittim.

Soğuk algınlığı benzeri fasaryadan hastalıklarla hastaneleri meşgul etmeyi istemediğimden sağlık ocağına gitmiştim sadece, ordaki kadın da açıkçası değil sırtımı dinlemek boğazıma bile bakmamıştı. Ben de protesto etmek için yazdığı ilacı kullanmamıştım :D (Oysa kimi protesto ediyorsun bre ..... neyse birşey demeyeyim :/ )

Her neyse hastaneye gittim işte, bir sürü astımlı hasta belki veremlidirler bilemiyorum ama takır takır öksüren her yaştan insanlar, aksıranlar, tıksıranlar... bir an öksürük semfonisinde hissetim kendimi bir de bu tür durumlarda biri öksürürse herkes öksürmeye başlar ya o durum paradoksal bir hal almış. Annemle konuşmalarımız: "hasta değilsek de olacağız sanırım", "anne ben verem aşısı olmuş muydum?" şeklini aldı. Sabahın kör vaktinden öğleye kadar uğraştık ve sonuç: arkadaşımın söylediğinin aynısı atipik pnömani yani Ömer'in artık ben daha fazla duyarsızlaşınca "pnömani zatürre demek Esra!" diye çıkıştığı hastalık.

Artık kendimize bakacağız, ilaçları kullanıp, beslenmeye dikkat edeceğiz, 1 saat saç kurutma seanslarını 1,5 belki 2 saate çıkaracağız :D Öyle yani sevgili günlük ;) Bana iyi davran 20 Haziran'a kadar bir daha hastalanmamam lazım öyle değil mi kuzen? :D

Bugün biraz da temiz hava almak bâbında kır gezisi yaptım :D İşte fotoğraf makinasına düşülen notlardan biri :)

Arı vız vız vız!