İyi ki Doğdun Yağız

Bu sabah Ereğli'den döndük. Dün Yağız'ın 1. yaş günüydü. :) Zıpa kocaman oldu. Daha kucağımda kurbağa pozisonunda uyuduğu zamanlar dün gibi. Şimdi koşturup duruyor evin içinde. Canı istemeyince kucakta durmuyor. İsteyince kollarını kaldırıyor, al beni kucağına diye. Biz de ailecek gözlerimizi ayırmadan onu izliyoruz. Geçen yıl bu zamanlar geyiğine girmeyeceğim ama o gün gerçekten bir kaç kez yaşanabilecek kadar güzeldi. Öyle işte geçmiş üstünden 1 yıl.

Yağız'ı denize götürdük hafta sonu, ilk kez denize girdi. :) Öyle şaşırmak-sevinmek-korkmak arası bir şekilde babamın boynuna sarılıyordu :D Çok şeker yaa. Demiştim ya hayatı bir bebekle yeniden keşfetmek lazım sanırım. Şimdi diğer blogların terk edilip, anne-bebek bloglarının hala yazılmaya okunmaya devam etme nedenini anlıyorum sanırım. Ben de bu vesileyle yeni bir post yazmış olayım.

Tatilim bir süre daha. Kısa oldu bu sene ama yetineceğiz bununla. Sadece 2. döneme kadar enerji depolasam yeter diye kandırıyorum kendimi. Hayatın getireceği enteresan durumlara hazırlıklı olmalıyım. Yeni yıl ilginç şeyler getirebilir. Sabırsızlıkla bekliyorum. ;)