Yüksek Yüksek Tepelere Ev Kurmasınlar

Ankara'yı özledim. Hiç bu kadar uzun süre uzak kalmamıştım sanırım. Yolları, köprüleri, ışıkları... dolmuşa binmeyi bile özlüyorum siz düşünün artık ailemi nasıl özlediğimi. Yağız zıpası artık Ankara'da tam saadete ereceğiz derken ben uzak düştüm onlara. Şimdi de hepten gurbetlik. Yollarımız tanıdık yerlere düşer mi kimbilir, vuslata erer miyiz?

Sakın memnunsuzluğumu dile getiriyorum gibi anlaşılmasın. Mutluyum. Sadece özlüyorum, bu da zaman zaman içimde depreşiyor. Öyle fotoğraflara bakıyorum. Anneme, babama, ablama... zıpacığıma dayanamıyorum bi de.