Süprizleri Seviyoruz!

Kafam çok karışık şu sıralar. İyi şeyler, kötü şeyler, şaşırtıcı şeyler hep beraber allak bullak etti kafamı. Büyük patlamaya az kaldı. (bigbang :P)

Bugün matematik dersinden sonra öğrenme dersine girdim, dersten çıkınca da Eda'yla biraz ölçme çalıştık. Son derece yorgun bir halde eve dönerken bir seyyar satıcının sattığı şeyler için "tanesi 2 lira, 3 tanesi 5 lira" dediği belli belirsiz kulağıma geldi, birden kafamın üzerinde kareli bir düşünce balonu belirdi çarpma-bölme işlemleri, sayılar, semboller... "bölme yaa! rahat bırak şu rakamları, bölünmesinler!" diye kızdım kendime. Sonra çizgisiz düşünce balonuma, ardından da sol anahtarlı porteli balonuma geçtim. Kobi Farhi'nin (Orphaned Land) sesiyle kışın okuduğum kitaplara döndüm. (Nostalji insanıyım galiba) (...galiba mı?!)

Amat'ı okumak istiyorum tekrar. Hatta tekrar tekrar. (Hiç roman okumadan geçirdiğim 3. ay...) Yeni kitaplar sipariş edip beklemek istiyorum, hamakta kitap okumak, okurken uykuya dalmak istiyorum. Ders kitaplarından bıktım! Beynimin sayısal kısmını sadece html kodlarıyla zorlamak istiyorum. Kimseyi bölmeden, kimseye çarpmadan, eklemeden (biraz argo oldu galiba) günlerce aç susuz kalmak istiyorum. Bisküi yemekten bıktım, dışarda yenilen her türlü şeyden bıktım, aslında ben yemek yemekten bıktım. Bir günü sadece karpuz yiyerek geçirebilmeyi istiyorum.

...ve en önemlisi saat gece yarısını geçtiğinde pişmanlık duymamak istiyorum. :/