Belki de

Bazen hayatı boşu boşuna geçiriyormuşuz gibi geliyor. Kendimizi eğitmemiz gerek diye düşünüyorum. Okumak istiyorum, hem de dur durak bilmeden okumak. Sonra okumak için doğru kaynağa ulaşmakta yetersiz kalıyorum. Sanırım bir rehbere ihtiyacım var. İşte sırf bu yüzden yalnız olmaktan hoşlanmıyorum.

Okuldan çok sevdiğim bir arkadaşım var. Arada sırada okul dışında da görüşüyoruz, kitap alış verişi yapıyoruz. Ama konuşunca ne o bana, ne ben ona rehber olabiliyoruz. Bir rehbere ihtiyaç duyduğumuzda hem fikir oluyoruz. Sonra bu konudaki heyecan grafiğimiz düşüyor. Tabii bir süre sonra grafik tekrar yükseliyor. Bu böyle inişli çıkışlı bir grafik çiziyor.

Belki ilgisi yok ama küçük şehirde yaşamayı mesul tutuyorum bundan. Burada kapana kısılmış gibi bir duygu içerisindeyim. Eğer büyük şehirde olsaydım bu grafik bu kadar inişli çıkışlı olmazdı sanki. Tamam tam istediğim gibi bir evim, çok sevdiğim bir okulum var, ayrıca sevimli bir şehirdeyim ama sağlık, alışveriş ve kültürel aktiviteler konularında da çok çok çoookkk sınırlı bir yer burası. Hafta sonu bir alışveriş merkezine gidebilmenin ne kadar büyük bir nimet olduğunu hiç burada hissettiğim kadar hissetmemiştim. Kim bilir belki dönebiliriz Ankara'ya. Kim bilir?